starostwo powiatowe w sochaczewie

"Wszystko jest poezją, każdy jest poetą" - pisał Edward Stachura. Jaka jest rola poezji w naszym życiu?

W piątek, 5 października br. klasa pierwsza Technikum Logistycznego wzięła udział w lekcji przeprowadzonej przez panią Katarzynę Wróbel.

 Celem zajęć było: kształtowanie postawy aktywnego odbiorcy, dostrzegającego wartości artystyczne w utworach literackich, rozwijanie wrażliwości i wyobraźni, a także zachęcenie uczniów do korzystania ze zbiorów biblioteki szkolnej i zapoznania się z nowościami zakupionymi w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

 Na słowa Edwarda Stachury, że „Wszystko jest poezją, każdy jest poetą” uczniowie początkowo  reagowali z dystansem . Po chwili zastanowienia stwierdzili, że wszystko może być tematem poezji. Wskazali tradycyjnie na miłość, ale też na  pęd współczesnego świata       i kontakty interpersonalne. Uczniowie zauważyli, że tematem poezji mogą być nawet najprostsze rzeczy codzienne - dostrzeganie  piękna i magii w ciężkiej fizycznej pracy, w spracowanych dłoniach, w czystym wykrochmalonym ręczniku,   w smaku domowego barszczu, zapachu rozmarynu czy mięty.
Prezentowali zadziwiająco bliskie rozumienie poetyckości świata do tego, które znajdujemy u Stachury. On też genezy poezji upatrywał w kontakcie z rzeczywistością. Pisał: „Znam takich, którzy wysiadają na jakiejś stacji albo wprost wyskakują z pociągu, żeby wejść w krajobraz, który ich nagle olśnił. (…) Żeby być w nim. Wtopić się weń. Być jedną linijką, jednym wersem w tym wierszu. Taki skok z pociągu albo nagłe wysiadanie (…) jest przepięknym wierszem, tyle że nie zapisanym na papierze. Ale ja myślę, że zapisany zostaje w powietrzu, (…) i znam znowu takich, którzy umieją przepisywać z powietrza i być może tego wiersza nie przegapią, tylko go przepiszą z powietrza (…) inne jeszcze wiersze przepiszą z własnego wnętrza (…) i po latach ukazuje się książka, idziesz do księgarni, kupujesz, wychodzisz, (…) idziesz do parku, siadasz na ławce, czytasz i potęga! Jesteś przykuty do tego, co czytasz”

Uczniowie czytali wybrane wiersze i  samodzielnie formułowali osobiste refleksje..
Żeby tworzyć i odczytywać poezję ,trzeba odrzucić maski,  nazwać swoje wrażenia, odczucia i emocje.
Poezję ludzie czytają po to, aby szukać wiedzy o sobie: próbować odpowiedzieć na pytanie: kim jestem? Dokąd idę? Czego pragnę? Aby szukać swego miejsca na ziemi.

Pani Katarzyna Wróbel rozmawiała z uczniami ,dlaczego właśnie tak odebrali i  zinterpretowali wybrane wiersze.

Zwracała uczniom uwagę na to, że my, odbiorcy widzimy oczami wyobraźni, a poeta działa wierszem na naszą wyobraźnię. Mówiła także o znaczeniu symboli w wierszach, o tym, że poezja to nie tylko słowa, ale i znaki treści ukrytych, wieloznacznych. To także znaki pochodzące z mitów, tradycji symboli biblijnych i religijnych.

 Na zakończenie pani Katarzyna Wróbel zacytowała  fragment powieści Nancy H. Kleinbaum „Stowarzyszenie Umarłych Poetów”:

„Zdradzę wam tajemnicę: nie czytamy poezji dlatego, że jest ładna. Czytamy ją, bo należymy do gatunku ludzkiego a człowiek ma uczucia. Medycyna, prawo, finanse czy technika to wspaniałe dziedziny, ale żyjemy dla poezji, piękna, miłości”.